København dag tre..

Vrijstad Christiania

Op de laatste volledige dag stond Christiania, een boottrip en een etentje op de planning.  De weg naar Christiania was alvast heel indrukwekkend dankzij de mooie gebouwen die we zijn gepasseerd.  We vonden het spannend, want de Vrijstad is niet iets wat we elke dag tegenkomen.  Hier even een korte uitleg over wat Christiania nu juist is:

Christiania werd gesticht in 1970, toen een groep hippies de verlaten militaire kazerne Bådsmandsstrædes Kaserne kraakte.[2] Het kazernecomplex werd in 1617 gesticht door koning Christian IV en geldt als een historisch verdedigingswerk van grote monumentale betekenis.

In het begin probeerde de Deense regering de krakers te verwijderen, maar vanaf het einde van de jaren zeventig werd Christiania als een "sociaal experiment" getolereerd. Echter bleven er controversen bestaan over het niet betalen van water en stroom, de drugshandel en ontbrekende horeca- en bouwvergunningen. Deze geschillen zijn inmiddels min of meer opgelost, maar de gebouwen op Christiania voldoen nog niet aan openbare bouw- en ruimtevoorschriften. Dit is de kern van de tegenwoordige botsingen met de Deense staat.

De vrijstad is toegankelijk via verschillende toegangspoorten, en privé-auto's zijn op het terrein niet toegestaan. De bekendste 'straat' in Christiania is Pusher Street, waar vrijelijk in softdrugs wordt gehandeld. Harddrugs zijn er verboden. De buurt kent een vorm van zelfbestuur.

Behalve Christiania-centrum met overwegend gekraakte bestaande bebouwing, kent de vrijstad ook een stukje bos van ongeveer een kilometer lengte, waarin enkele huisjes en boerderijtjes te vinden zijn, die veelal door de bewoners zelf zijn gebouwd uit gerecycleerd materiaal. Christiania heeft geen eigen school, wel kinderopvang, en enkele kruidenierswinkeltjes, een postkantoor voor lokale post, een bibliotheek, een 'stedelijk museum' en een eigen vuilnisdienst. In het centrum van Christiania zijn verschillende kroegjes en restaurantjes te vinden.

Sinds 1995 bestaat een overeenkomst tussen de bewoners en het Deense Ministerie van Defensie, dat nog steeds eigenaar van het gebied is. De bewoners betalen nu ook belasting en een soort huur aan de gemeente Kopenhagen, hoewel deze vrij laag is.

In 2002 werden de hasjkraampjes in Pusher Street in camouflagenetten gehuld, als ironisch antwoord op verzoeken van de regering om minder openlijk in softdrugs te handelen. Op 4 januari 2004 werden de kraampjes in een demonstratieve actie door de bewoners afgebroken. Ze wilden naar eigen zeggen de liberaal-conservatieve regering in Denemarken geen voorwendsel geven om Christiania binnen te vallen. Op 16 maart 2004 werden de hasjhandelaars door een grootse politie-inval uit Christiania verwijderd. Een periode met veel onrust volgde. Volgens de critici van de actie was het resultaat dat de hasjhandel nu over de hele stad werd verspreid. Anderen zeggen echter dat dit al jaren het geval was. In 2005 waren er schietpartijen tussen strijdende groepen van drugshandelaren, en op 24 april 2005 werd een man doodgeschoten en drie anderen verwond.

In een bepaald gedeelte van Christiania is het wegens de drugshandel verboden om foto's te nemen. Ook foto's van de bordjes waarop dit is aangegeven, mogen niet gemaakt worden. Er zijn foto's te koop bij de diverse kraampjes.

Enkele keren per maand valt de politie Christiania binnen om softdrugs te verwijderen, met wisselend succes.

Dat laatste, de inval van de politie, hebben we meegemaakt.  We wandelden richting het bos, tot plots een man op een fiets naast ons hard begon te roepen.  Hij sprong op zijn fiets, fietste met volle snelheid langs alle kraampjes en riep dat de politie eraan kwam.  Maar goed, laten we beginnen bij het begin.

We wandelden de enclave binnen, al gauw merkte we dat het iets speciaals was.  Alles was gemaakt uit gerecycleerd materiaal, de vriendelijke mensen leefden daar hun eigen leven en waren gewoon dat toeristen gewoon even binnenwandelen.  We bezichtigden de met kunst bekladde gebouwen en gingen daarna verder naar de kleine marktkraampjes.  De dingen die er het meest verkocht werden waren juwelen, T-shirts en softdrugs.  Na een hele tijd in die dystopische omgeving te spenderen – want gewoon rondwandelen was een avontuur op zich – gingen we verder naar het Operahuis.

Boottochtje

Veel was er aan dat gebouw niet aan; we konden niet naar binnen.  Wel bood het ons een prachtig uitzicht over de kanaalzijde van Kopenhagen.  Na dat te hebben gezien, zijn we naar onze boot gewandeld waarmee we door het centrum konden varen.  Al vertrouwden we Jorine niet helemaal als stuurvrouw, hebben we toch op ons gemak onze lunch kunnen nuttigen.

Schone avond 2.0

Na een lange dag was het tijd om ons weer op te maken.  Dit hield in: gezichtsmaskers, douchen en make-up.  Na iedereen klaar was, konden we op zoek gaan naar een restaurant.  Aangezien Tea een veganist is, probeerden we op zoek te gaan naar een restaurant die veganistische gerechten kon aanbieden.  Jammer genoeg staat Denemarken op dat vlak nog niet zo ver, dus was het een moeilijke queeste.  We hebben niks gevonden, maar de chefs hebben wel hun best gedaan iets degelijks op haar bord te toveren.

Na te hebben gegeten, kwamen we met de rest van de klas samen om onze laatste avond in te zetten.  Dit deden we in een gezellige jongerencafé.  Wederom: een schone avond.