Hej, long time no see!
Het is even geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen; we hadden een week vakantie en in het thuisfront is er niks spannends te beleven. Het enige wat we te horen kregen was dat de maatregelen in Denemarken telkens werden verlengd en we als studenten geen goede reden hadden om hun land te betreden. Maar, maak je klaar voor een spannend avontuur!
Ons plan
Met een aantal van onze klas waren we het zó beu om telkens te moeten wachten op groen licht, dus hadden we besproken gewoon te gaan. De kans dat ze ons binnenlieten was klein, maar het risico om terug naar huis te moeten rijden wilden we wel nemen.
Benodigdheden: bagage, het bewijs dat we een verblijfplaats hebben, leercontract, bewijs dat we 24u geen COVID-19 hebben en - uiteraard - een auto. Een portie goede moed en een leuke playlist kon natuurlijk ook niet ontbreken!
De reis
's Ochtends om 5.00 uur stond ik bij Bauke haar huis om haar op te halen, via Kaulille reden we door Nederland om zo in Duitsland te geraken. Er waren geen grenscontroles, dus alles verliep vlot. Na 7u rijden, kwamen we bij een tankstation net voor de grens aan. Perfect voor een stressplasje en een tankbeurt voor de auto. Bij de grens zelf konden we kiezen uit die controleposten waarvan we de eerste namen (links van alle politiemannen- en vrouwen). Het zweet was waarschijnlijk op ons voorhoofd te zien, maar we konden geen kant meer uit. De man in het hokje deed het teken dat we naar hem mochten rijden. Ik deed mijn raam omlaag, begroette de man en deed alsof er niks aan de hand was. Dan kwam het moment van de waarheid.
De man zei: "German or English?", waarop we antwoordden dat we het liefst in het Engels communiceerden. Hij vroeg waar onze reis naartoe ging. "Via University College in Aarhus", antwoordde ik. Er ontstond een lange stilte, want twee seconden is lang op zo'n moment. Niet wetend wat de man zijn volgende zet ging zijn, had ik het gevoel dat de bal in mijn kamp lag. Ik vroeg of hij mijn papieren wou zien, waarna hij nonchalant zijn schouders ophaalde en zijn hand uitreikte om de papieren aan te nemen. Mijn COVID-test lag bovenaan, toch vroeg hij of ik er een bij me had. "Yes", antwoordde ik, "do you want to see hers too?" Aan zijn gezichtsuitdrukking zagen we dat het niet nodig was. Hij gaf mijn papieren terug en zei: "Have a nice day!", waarmee hij met die woorden ons het land binnenliet.
Lang verhaal kort; we mogen wel degelijk binnen maar ze zeggen het niet om de 'import' van studenten miniem te houden.
Settelen
Al een paar dagen zijn we nu eindelijk in Denemarken en hebben we al een paar klasgenoten in levende lijven ontmoet (we kenden elkaar al) waarbij knuffels er zeker aan te pas kwamen! Ondertussen heb ik het centrum al met de fiets en al lopend verkend (de heuvels zijn daar niet om mee te lachen) en hebben we al gezellige avonden gehad. Kan niet wachten om de rest van de klas over een paar weken te zien!
Reacties
Een reactie posten